Eibarko euskara hiztegia
zuzendu
1.
zuzentze
( zuzendutze)
.
du
ad.
(TE).
Rectificar,
enderezar.
Tenplautako piezak rektifikadoran, neurri justua emoteko eta oker badare zuzen jartzeko, harrixakin landu; baitta tenplau bako piezak be, bigunian, bihar dan lekuan indarra eginda (ETNO).
Zuzendirazu burdiña hau harira. / Enderézame ese hierro al hilo. /
Gaur egunian, tenpleko suak okertutako piezak zuzentzia ez da hain gatxa; rektifikadora deitzen jakuen makiñetan harrixakin laster zuzentzen dittue.
2.
zuzentze
( zuzendutze)
.
du
ad.
(TE).
Corregir,
arreglar.
Okerrak konpondu; txarto daguana zuzen jarri.
Gatxa sasoi honetara ezkero, okerra zuzendutzia. / El mal, una vez a estas alturas, es difícil corregirlo. /
Zuzendu neban izan neban okerra. / Ya arreglé el contratiempo que tuve. /
Gurasuak, semiak zuzendu biharrian (dira), nahiz norberak min gehixago hartu. / Los padres tienen necesidad de corregir a los hijos, aunque les duela más a ellos mismos. /
Kosta zan handik sortu zan okerra zuzentzia. / Ya costó enderezar el contratiempo que nació de aquello. /
Ganorazko taillarretan, saltzera bialdu baiño lehen kontroletik pasatzen dittue pieza guztiak, okerrik bada be denporaz zuzentzeko. /
Atso honekin hutsa zuzendu bihar dot. (Zirik 50).
/
Zuzentzia eskatzen ebela [oittura] askok. (Ibilt 454).
3.
zuzentze
.
du
ad.
(OEH).
Dirigir,
gobernar.
Ordua dok, gizon batzuek bestiak benderatu barik mundua zuzentzeko. (Zirik 9).